Nazım Hikmetin en çok sevdiğim şiiri Ben bir Ceviz ağacıyım gülhane parkında isimli şiiridir.
Bu şiiri Cem Karaca'da çok güzel yorumlamıştır.
CEVİZ AĞACI
Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz,
ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda,
budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz.
Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.
Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl.
Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril,
koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil.
Yapraklarım ellerimdir, tam yüz bin elim var.
Yüz bin elle dokunurum sana, İstanbul'a.
Yapraklarım gözlerimdir, şaşarak bakarım.
Yüz bin gözle seyrederim seni, İstanbul'u.
Yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım.
Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.
Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.
Şiirin hikayesi de çok ilginçtir.
Nazim Hikmet Gülhane parkındaki bir ceviz agacının altında sevgilisi ile buluşmak üzere randevulaşır. Buluşacakları gün Güllhane parkına gider ve ceviz agacının altında beklemeye başlar, tam bu sırada polisler de orada devriyeye çıkmıştır. O dönemlerde Nazım Hikmet arananlar listesinde olduğu için polislerden gizlenmek durumunda kalır ve bu ceviz ağacına çıkar.
Nazım Hikmet ağacın tepesindeyken sevgilisi gelip herşeyden habersiz ceviz ağacının altında beklemeye baslar. Polislerden dolayı asağıya seslenemez ve çaresizce çıkarır kalemi kağıdı ceviz ağacının tepesinde bu şiiri yazar;
"Ben bir ceviz ağacıyım Güllhane parkında
Ne sen bunun farkındasın, ne de polis farkında."